Uppgjörið!

Það er ekki ofsögum sagt að undanfarið hefur geisað fárviðri í Íslensku efnahagslífi.    Þjóðin hefur vaknað upp við vondan draum í bókstaflegri merkingu.    Flestir voru grandalausir.   Fáir sáu atburðina fyrir.    Enn horfir maður yfir sviðið í vantrú og spyr sjálfan sig.   Hvað gerðist eiginlega?

Nú er staðan sú að Alþjóða Gjaldeyrissjóðurinn (AG) er að koma að málum.   Óumflýjanleg niðurstaða.   Með gjaldmiðil sem er botnfrosinn heima fyrir og ekki álitinn pappírsinns virði erlendis er það búið að vera deginum  ljósara í nokkrar vikur.   Flestum sérfræðingum ber saman um að ekkert annað er að gera í stöðunni.    Til að þýða krónuna þarf gjaldeyrisflóð inn í landið.   Til þess eru lánin.    Aðkoma AG er heilbrigðisvottorðið og lánið frá þeim er aðeins byrjunin.    Íslendingar munu þurfa að taka fleiri lán frá þeim sem vilja lána okkur!   Persónulega er ég lítið spenntur fyrir láni frá Rússum.   Vonandi munu Norðurlöndin koma hérna að málum með veglegum hætti.    Vonandi gengur aðstoð AG og annarra snuðrulaust fyrir sig á næstu vikum.

Hvað gerðist eiginlega?   Ég er einn af þeim sem er arfabrjálaður út í íhaldið.    Ég held því fram fullum fetum að ef Sjálfstæðisflokkurinn hefði borið gæfu til þess fyrir fimm til sjö árum að taka stefnuna á Evrópusambandsaðild þá stæðu Íslendingar ekki í þessum sporum.   Það væri samdráttur og efnahagsþrengingar, en bankarnir hefðu komist af.   Sjálfstæðisflokkurinn ber hina lang stærstu pólitísku ábyrgð.    Alveg sama hvernig á málin er litið.    

Uppgjörið verður að snúast um pólitíska grunnhugmyndafræði.   Hrá markaðshyggjan eða nýfrjálshyggjan eða hvaða nöfnum fólk vill nefna það er að bíða algjört skipbrot.  Ef Uppgjörið snýst ekki um þá staðreynd, þá er illt í efni.   Sjálfstæðiflokkurinn er búinn að gefa út plötuna sína og hún ber yfirskriftina:   Fjárhagsleg alheimskrísa lagði íslenskan efnahag í rúst.   Með öðrum orðum... ekki benda á mig!   Söngurinn er byrjaður.  Sjálfstæðisflokkurinn, auðjöfrarnir og gömlu bankamennirnir (sem eru flestir einnig auðjöfrar eftir fjörið) munu flestir syngja þennan söng þar til þeir verða bláir í framan.    

Hlutverk jafnaðarfólks - félagshyggjufólks er að kæfa þennan söng.   Þar er hlutverk Samfylkingar stærst og vandasamast.  Samfylking er í stjórnarsamstarfi með Sjálfstæðisflokk og því erfiðara að gagnrýna.    Þess vegna má gagnrýnin ekki snúast upp í hefðbundinn sandkassaleik, hver gerði hvað og hver gerði ekki hvað!   Nú þarf allt jafnaðar og félagshyggjufólk að snúa bökum saman og hamra látlaust á ónýtri nýfrjálshyggjunni.    Ef við viljum sjá réttlátara,  fjölskylduvænna og mannlegra samfélag þá verður Uppgjörið að snúast um grunngildin.   Gefum engin grið.    Sjáum til þess að Uppgjörið skili árangri.    Íslendingar verða að læra af reynslunni.    

Samfylking verður að spýta í lófana og  fylgja eftir stefnu sinni um Evrópusambandsaðild.   Það verður að endurskoða stjórnarsáttmálann á næstu mánuðum.   Ef Sjálfstæðisflokkur er ekki tilbúinn til þess, þá er grundvöllur fyrir frekari samstarfi brostinn.   Þjóðin bíður ekki í tvö til þrjú ár eftir umsókn í Evrópusambandið.   Forsætisráðherra  þrjóskast við að skipta út Seðlabankastjórn.  Ekki vegna þjóðarhagsmuna heldur vegna flokkshagsmuna.    Það er með öllu óþolandi.    Nú er að byrja uppbygging nýrrar peningamálastefnu og það er skýlaus krafa að Ný Seðlabankastjórn taki við.   Það er búið að skipta í öllum hinum Ríkisbönkunum!   Sama á að gilda um Seðlabankann.  

Lifi Uppgjörið!

Jón Halldór Eiríksson